Andre Rieu

Kijk dat was toch weer een fantastische avond met Andre Rieu.
Die prachtige viool van hem.
En dan dat haar dat danst en naar ik begreep ook al naar viooltjes ruikt.
Wat niet eens zo gek is als je er altijd één onder je kin geklemd hebt.
Een Stradivarius hoorde ik laatst. Geschonken door een oude vioolbouwer die de grootste violisten der wereld had opgeleid.
Op zijn sterfbed met zijn laatste adem heeft hij hem aan Rieu gegeven.
Opdat het in ieder geval aan het materiaal niet kon liggen.

Want wat kan die man dirigeren.
André Rieu.
Ongelofelijk zoals hij de grootste componisten der aarde met zijn orkest kan laten klinken.
Ik noem een Straus, Mozart, Stravinsky, Cartner, Hazes.
Laatst nog op het vrijthof, 200 man orkest die met alles erop en eraan de vogeltjesdans musiceerde.
Pure emotie, en tranen in de ogen kan ik u verzekeren.

Het is ook niet zomaar dat je in het orkest van Andre Rieu terecht komt.
Twaalf jaar conservatorium is het minimale toelatingen criteria.
En je moet noten kunnen lezen.
Maar ja dan mag je eenmaal aangenomen ook op Koninginnedag Andre van Duin begeleiden met de Willempie prelude.
Iets dat natuurlijk alleen voorbehouden is aan de allerbeste talenten van Nederland.

Gelukkig zijn de prachtige concerten van Andre in beeld en geluid voor het nageslacht vereeuwigd.
Zo is er Andre in Limburg, Andre in een buitenland, Andre maakt muziek, Andre maakt nog meer muziek en de best off.
Voor de echte liefhebber van klassieke muziek en muziek in het algemeen is de best off van Andre Rieu toch wellicht de beste keus.
Het bevat 90 minuten volstrekte stilte.
En wordt door kenners als zijn beste werk beschouwd.

Roze kaart

Eindelijk... een rijbewijs.

Het duurde bijna zeven jaar en 300 rijlessen voor ik hem had.

Het was ook best even wennen zo vers uit een ander land.

Met name bij de rotonde was het lastig te onthouden.

Was het nou met de klok mee of tegen de klok in, vroeg ik dan aan de instructeur.

Was het vaak al te laat om antwoord te krijgen.

En ook al die andere borden. Stond er een geel zoutvaatje midden op de weg.

Of je daar nou aan twee kanten langs mocht, vroeg ik dan.

Kon dan nog vaak maar net de tegenligger ontwijken.

En als ik dan wat raakte, koste het weer maanden voor dat de wagen uit de reparatie kwam.

Of moest ik weer wennen aan een nieuwe.

Die net iets later remde of waar ik dan zo één twee drie mijn voet niet van het pedaal kon krijgen.

Stond je weer tussen de dameslingerie geparkeerd in de etalage van de Hunkemöller

De bijzondere verrichtingen kreeg ik ook maar niet onder de knie.

Persoonlijk vind ik dat er best rekening gehouden kan worden bij de fabricage voor wat betreft de stevigheid van de bumpers.

Die moderne auto's kreukelen voor en achter bij de minste aanraking van een lantaarnpaal of geparkeerde auto.

En dan dat hinderlijke piepje dat bij het achteruit inparkeren steeds indringender tot een monotoon geluid overgaat.

In plaats van dat iemand eens zegt dat je bijna ergens tegen aan rijd.

Om gek van te worden.

Slecht ook voor de zenuwen.

Trillende handen bij het opstaan.

Bleek een jenevertje bij het ontbijt prima bij te helpen.

En zo bij de tweede fles in de middag ging de rijles bijna als vanzelf.

Drie valiumpjes erbij en ik rijd volledig relaxed door de stad.

Trillingvrij, al moet ik zeggen dat je nog aardig door elkaar wordt geschud met 120 over al die verkeersdrempels.

Welke gek legt die dan ook midden in een woonwijk.

Afijn eindelijk heb ik hem dan.

De broer van de Rijinstructeur heeft het examen afgenomen.

Terwijl die eigenlijk nooit examens afneemt in deze provincie, en al twee jaar is gepensioneerd.

Maar hij wilde voor mij speciaal een uitzondering maken, zei die.

Want ik was een speciaal geval.

Hoefde ook eigenlijk alleen maar in te stappen en het contact om te draaien.

We waren de parkeerplaats niet eens afgeweest.

Geslaagd riep ie, nadat ie de ruitenwissers had uitgezet en de sleutel uit het contact had gehaald.

Heb ik me daar nou al die jaren zenuwachtig voor gemaakt.

Morgen een autootje kopen.

Heb mijn oog laten vallen op een Jeep.

Met een rekje ervoor. Tegen het kreuken.

Brinta

Er was een wachtlijst van zeven maanden.
Vier Michelin sterren en lovende recensies in de krant.
Nouvelle cuisine zoals je nog nooit ervaren hebt.
Allemaal uitgedacht door de Finse kok Olke.

De tafeltjes waren van wit formica.
Met een glasplaat waaronder een papieren tafelkleed.
Makkelijk schoon te maken zei de ober, zodat er meer tijd is voor de eetbeleving.
Dat klonk logisch.
Er was geen menukaart. Want een kaart was voor de besluitlozen was het credo van Olke.
Daarbij de verassing was onderdeel van de beleving.

De eerste gang werd geserveerd door een zware vrouw met blauw haar, korte rok en netkousen.
Op een maagdelijk wit bord van vijftig centimeter doorsnee lag in het midden een nauwelijks waarneembaar blaadje sla.
Een vergrootglas werd ons daarbij overhandigd.
Hyvää ruokahalua zong de zware vrouw met schrille stem, wat Fins was voor Eet smakelijk.
We smulden van het blaadje sla, dat zoals we later vernamen, speciaal overgevlogen was uit Oulo waar de Oma van Olke een moestuin heeft.

De tweede gang werd geserveerd door drie dwergen gezeten op een sint Bernhard hond.
Het bestond uit een vierkant bord met hierop een rechtopstaande Vlaamse patat.
De dwergen legde uit dat het nog niet meeviel deze rechtop te houden aangezien ze helemaal op de Sint Bernhard vanuit de keuken kwamen rijden.
En het beest had een nare heupdysplasie waardoor ze nogal waggelde.
Maar mijn verwondering was het allemaal waard. Zeiden ze.

De derde gang was tevens de laatste.
Een finse specialiteit op dessert gebied, waarvoor Olke uren in de keuken had gestaan.
Het was zijn vermaarde Majstro pap. Havermout pap die je deed denken aan je kindertijd.
Bruin, grijs met de desertlepel rechtop staand in het midden.
Deze werd door Olke zelf geserveerd, onder luid applaus van de rest van de gasten.

De rekening werd gebracht door de broer van Olke.
Broer Bolke, vermaard kickbokser kwam de factuur onder luid geschreeuw brengen."Maksaa", wat betalen in het Fins betekend, hamerde hij ritmisch met zijn boksbeugel op de tafel.
Tezamen met de tweehonderdvijfig euro per couvert maakte dit de avond inderdaad tot een bijzonder culinaire ervaring.
Onderweg deed de Burger-king goede zaken.

Magnum

Beste gemeente.

Voor de arme kindertjes in Afrika geven mijn vrouw en ik al jaren onze weken oud gedragen bontmantels, Gucci schoenen en Hugo Boss maatpakken af aan de zak van max.
Onze krabsalades, zalm en paté zijn uitsluitend van scharrelvriendelijke slagers afkomstig. En de resten van de brunch, soupé of diner worden keurig in de daarvoor bestemde biobak gedeponeerd.
Mijn Jag rijd op energiezuinig biogas. En aangezien ik gereden wordt door mijn chauffeur mag ik zeggen dat ik ook nog eens energiezuinig carpool.
Waarvoor een belastingvoordeel op zijn plaats is.
(inmiddels op de inkomstenbelasting door mijn accountant opgevoerd)

U ziet ik ken mijn plichten als bewust verantwoordelijke burger.

Nu heeft u onlangs in uw oneindige wijsheid in de aangrenzende Vinexwijk een nieuwe glascontainer geplaatst.
Gelukkig uit het zicht, en bij de gewone burgers.
Waarvoor dank.
 
Echter hoe ik het ook probeer, onze hulp krijgt de leeggedronken flessen magnum champagne onmogelijk door het gaatje van de glasbak.
De opening is hiervoor werkelijk te klein.

U begrijpt onze wanhoop.

Ik zou het dan ook zeer op prijs stellen als hier op korte termijn wat aan gedaan kan worden.

Met vriendelijke groet,

Een betrokken burger.

Nijntje pluis

Koningsdag begint in mijn Dorp zoals alle Koninginnedagen daarvoor met een kinderoptocht.
Boerenkarren die meestal de week daarvoor nog even snel met de hogedrukspuit zijn schoongespoten worden achter een tractor gekoppeld.
Op de karren de dorpskinderen die geschminkt en verkleed op de versierde karren door de straten worden getrokken.
Angstig of verbaasd kijkende kinderen meestal die pas emotie tonen bij het zien van opa's, oma's of bekenden.
Alsof ze liever bevrijd willen worden om te gaan schommelen in de tuin.
Voor de stoet de plaatselijke fanfare en achteraan de brandweer in hun oldtimer.

Ik loop langs de kleedjes van de vrijmarkt.
Een klein meisje zit met wat spulletjes uitgespreid verveeld voor zich uit te staren.
Naast haar twee in zwart leer uitgedoste mannen met tatoeages en piercing in de onderlip.
Wat kost dat Nijntje boekje vraag ik aan de blonde kleuter.
- Vijfendertig euro's antwoord ze bits.
Oei dat is een beetje veel antwoord ik. Maar ik merk dat de twee klerenkasten naast mij zijn gaan staan.
Ze bemoeien zich met de onderhandelingen.
- Wil jij zeggen dat mijn meissie jou teveel vraagt voor dat boekie, hoor ik aan de ene kant.
- Betalen pannenkoek, hoor ik aan de andere kant.
Weet je wat zeg ik tegen de kleuter. Doe mij dat Nijntje boekje toch maar.
- Goed zo pik, zegt klerenkast links van me en klopt me op de rug alsof ik stikte in een kippenbotje.

Onderweg koop ik wat oranje tompoezen voor thuis straks bij de koffie.

Een duidelijk in het nieuw gestoken moeder staat met haar dochtertje te wachten op de burgemeester.
In de hand van het meisje een boeketje.
Mam ik moet plassen, hoor ik het meisje een paar keer zeggen.
Straks sist de moeder, ik zei het nog voor we van huis gingen.
De fanfare begint te spelen en de burgemeester komt aangereden.
Het boeketje wordt overhandigd en de moeder doet blozend een knikje door de knieën.
Als de burgemeester wegbaant zegt het meisje niet meer te hoeven, ze heeft al geplast.

Thuis gekomen zie ik op TV Maxima geïnteresseerd kijken naar een mandenvlechter.
Goh, pitriet. Hoor je dat Lex. Maar soms ook wilgentenen.

Een beetje meelij krijg ik wel.

Leukste van die dag.
Een bed met een jongen in gestreepte pyjama op straat.
Aan het voeteneinde een bord met blikje.
"Ik wil slapend rijk worden erop."

Maandag weer aan het werk want geen prijs voor mij bij de koningsdagtrekking van de staatsloterij.
Iemand een Nijntje boek kopen?

Dierendokter

Zo eens per jaar moet het gebeuren.
De drie katten en de hond moeten langs de dierenarts.
Daarnaast Zoë onze bejaarde Hond plast de laatste tijd wat weinig.
Ze wordt al oud.

Kunst is onopvallend om te gaan met de kattenmand waarin de katten straks opgesloten vervoerd moeten gaan worden.
Liefst halen we deze een aantal dagen van te voren van zolder, want eenmaal gesignaleerd kan het enkele dagen duren voordat één van de katachtige zijn gezicht weer laat zien.

Vervolgens worden alle toegangswegen in het huis één voor één vergrendeld.
Net zolang tot alle huisdieren zich in één kamer bevinden.
Dan is het zaak alle blote lichaamsdelen met handschoenen en sjaals te beschermen.
Een regenpak werkt ook heel goed.
Met veiligheidsbril en helm de oren te bedekken en daarna één voor één alle katten uit de gordijnen te pulken.
De hond is het makkelijkst, een sul, die zich met een hondenbrokje overal naar toe laat lokken. Bij het inbrekersgilde staat ie bekend als volstrekt ongevaarlijk.

Bij de dierenarts is het druk.
Een oud dametje loopt met een koortje zonder halsband door de wachtkamer te ijsberen op zoek naar haar Chihuahua.
Ik zie uit de bek van een Deense dog een staartje steken waarna deze met een kauw en slikbeweging een einde maakt aan het gekwispel in zijn bek.
Een meisje met een konijn waarin uit de oren oranje winterwortels steken wordt naar binnen geroepen door de arts.
En een dikke kat aan een riempje mept een grasparkiet uit de lucht waarna hij hem in de bek neemt.
Een krijsend meisje en toegesnelde hulp bevrijd de vogel net als we naar binnen worden geroepen.

Even zien, zegt de arts, Zoë de hond 17 jaar, Puk de kat 14 en Mees en Siep van drie.
Eén voor één worden ze op de weegschaal gezet.
Oei zegt ie terwijl hij routineus een haal over zijn gezicht ontwijkt.
Mees is een kilootje of twee te zwaar.
Die moet op dieet.
Hij pakt wat flesjes uit de kast. Een pillendoosje en vult een injectiespuit.
Zo, een ontworm kuurtje, een spuitje tegen kattenziekte, niesziekte en hondsdolheid.
En ik zou echt speciaal voer voor Mees willen adviseren.
Met de hond is niks mis. Alleen bejaard,en wat krakkemikkig.
Krijgen we allemaal wat last van als we ouder worden, maar ze kan nog wel een jaartje mee.

Kom ik bij elkaar op 200 eurootjes.
Zullen we gelijk even een afspraak maken voor de volgende prik.?

Onze auto staat achter een splinternieuwe Mercedes geparkeerd.
Een sticker met een esculaap met dierenarts achter de voorruit.
Zoë tilt haar poot op en plast drie minuten onafgebroken tegen het voorwiel.
En springt daarna als een jonge hinde in onze auto.

Worteltjes

Oefenen voor kleindochters of kleine nichtjes.
- Nee hoor meid, als je geen groen kool hoeft, laat maar staan.
- Opa lust ook geen groene kool.
- Willen niet dat je wordt als Hans Koolhaas.
- Die moest van zijn moeder altijd zijn bord leegeten.
- Leraar koken wast ie. Hans.
- En 450 kilo zwaar.
- Als tie door de deur ging was het van opzij, of via de garage.
- En elke dag op de fiets naar het station.
- Kwam s’ ochtends de fietsenmaker een herenfiets brengen, kreeg tie s’ avonds een vouwfiets terug.
- En ken je het restaurant in Woerden waar je onbeperkt spareribs kan eten.
- Drie keer failliet geweest omdat Hans was langs geweest.
- Elke ochtend trouw met de trein naar zijn werk op de Kokschool.
- In een speciale wagon van de NS op perron zeven.
- Sprong die bij het remmen op en neer. Stopte de trein precies bij school.
- Kwam nog lelijk aan zijn eind die Hans.
- Dat komt hij moest de Koks het koken leren.
- En ze hadden die dag het proefwerk "groen kool".
- Heeft ie allemaal, geproefd die Hans, die van zijn moeder zijn bord leeg moest eten.
- Harstikke dood natuurlijk van die groen kool.
- Is ook eigenlijk alleen gezond voor lelijke konijnen.
- Worteltjes daarentegen.
- Daar wordt je ongelofelijk knap van.
- En goed voor mooie ogen.
- Kijk maar eens goed naar Opa.
- Wat denk je? Elke dag een stuk of zeven bij de ochtendboterham.
- En s ‘avonds voor het slapen gaan een winterpeen of twee.
- Maar ja dat zie je der dan ook wel aan af.
- Kom we gaan een ijsje eten.
- Of misschien is er nog een stukje worteltjestaart.

Dikkop

In je korte broek tien jaar oud met een emmer en een touw.
Uit logeren in het dorp van mijn jeugd.
Groene rubber laarzen twee maten te groot.
Langs de dijk naar beneden bij de poldersloot.
Aan de overkant bij het hek rood gevlekte koeien die met grote zwarte ogen nieuwsgierig kwamen kijken.
De emmer in de sloot zo ver mogelijk naar het midden.
En met spanning binnenhalen naar de kant.
Dan over de rand turen naar de vangst.
Kikkervisjes, watertorretje en met veel geluk een stekelbaars.
Die moest je niet met je handen vastpakken want dan had je je hand vol stekels.

De mooiste vangst ging mee in een weckfles meegekregen van je tante.
Soppend in je laarzen kon je er op de keukentafel nog even naar kijken.
Dikkopies die langs de rand van het glas van boven naar beneden zwommen.
En die nooit tot kikker zouden groeien.

In Tilburg had je geen dijken.
En het dichtstbijzijnde water was drie kolometer verder het Wilhelminakanaal.
Twintig meter breed, recht als een liniaal en zonder kikkers en stekelbaarsjes.

Maar op een dag ontdekte ik met mijn schoolkameraad op een bouwterrein een poeltje vol met salamanders.
Een emmer en touw waren snel geregeld en we vermaakten ons prima die dag.
Op weg naar huis met een emmer aan de hand kwam ik de buurman tegen.
Hij was samen met de gemobiliseerde buurt al uur of wat naar ons op zoek.
Het was tien uur s ‘avonds en etenstijd was reeds lang voorbij.

Ik was gevonden en kreeg een omhelzing van een betraande moeder gevolgd door een wats om beide oren.
Snel onder de douche een reprimande en de belofte nooit meer zo laat de straat op te gaan.

Met mijn verjaardag kreeg ik mijn eerste horloge.
Een timex. Daar kon je 25 meter mee onder water en rustig mee van een ravijn storten.
Die bleef gewoon de juiste tijd aangeven.

Gisteren gaf ik mijn jongste zijn eerste horloge.
Bedankt pap, anders kijk ik op mijn mobieltje hoor, hoe laat het is.
We moeten trouwens binnenkort wat overhevelen naar de sloot.
De vijver zit veels te vol met kikkervisjes, hoe die daar nou in zijn gekomen.?

Skippy pindakaas

Je moest er speciaal voor naar de states.
Daar was het gewoon in de supermarkt te krijgen.
Zoals vlokken of hagelslag hier.
Skippy Pindakaas.

Elke vakantieganger die richting de USA ging werd aangeklampt.
Zeg.. als je toevallig bij een supermarkt komt. Skippy Pindakaas, extra Chunky.
Voor mij en mijn gezinnetje. Blije gezichtjes van mijn bloedjes van kinderen.
En ik betaal je natuurlijk three times the asking price.

Nog drie uur bij de douane voor ondervraagd in the u s of a.
Eruit gehaald bij het scannen van de koffers.
Zwaar gewapende mannen met skimutsen op die voorzichtig mijn koffer open ritste.
"What the fuck."
"Why fourty cans of peanutbutter?"
- For the bruine botherhem with pindacheese sir.

Maar ja veertig potjes pindakaas is voldoende voor een maandje ochtend boterhammetjes bij de Hestjuhs.
En er zitten twaalf maanden in een jaar.

Vrienden werden gek van onze goed bedoelde tips.
"Zeg weet je wat een leuk vakantieland is.?"
"Amerika !!"
"En weet je.. als jullie daar nou toevallig toch zijn. Je hebt Amerika niet gezien als je geen supermarkt van binnen hebt gezien"
"Trouwens als je daar dan toch bent.."

Via een Facebook vriend werd een smokkel-lijn opgestart voor de transport van Skippy pindakaas.
Skippy pindakaas werd in de vulling van Teddy Beren gestopt.
Als Shoe-Shine in schoenenpoetsblikken. En zelf werd in Museum Boymans een pindakaasvloer als kunstobject opgevoerd om Skippy pindakaas het land binnen te krijgen.
Daar liepen we bijna tegen de lamp.
Was ook wel erg ongeloofwaardig. Een pindakaasvloer.

Net op het moment dat we een smokkelroute met de Mexicanen rond hadden via een Rotterdams containerschip werd de C1000 in nederland overgenomen door Jumbo.
En you belieft het not.
Naast de Calve in het broodbelegschap. Skippy extra chunky pindakaas. Schappen vol.
We zijn gered.

En eindelijk eens de gelegenheid wat cultuur op te gaan snuiven in een ander land.
We gaan dus dit jaar een stedentripje doen.
Naar Rome.
Je wilt niet weten wat voor fantastiche tomatenpuree je alleen daar kunt krijgen.

Pesach

Ik kan me reeds verheugen op een extra vrije dag.
Dan zijn we in Nederland niet twee maar drie dagen achter elkaar vrij.

De tweede dag begint al anders want om één of andere reden heeft iemand de eieren uit de koelkast door de hele tuin verspreid.
Struinend door doornstruiken en vechtend met nestelende eenden duurt het even voor ik een eitje voor het ontbijt gevonden hebt.

Dan s ‘middags mijn dochter en schoonzoon ophalen op het station.

Het blijkt Lammetjes dag te zijn.
Op Lammetjes dag stelt de plaatselijke klompengolf boerderij de pasgeboren Lammetjes tentoon aan iedereen die wil.
En duizenden stedelingen willen dat.
Op de enige toegangsweg van en naar ons dorp staan duizenden auto's geduldig op hun beurt te wachten.
Er kunnen tenslotte maar tien auto's tegelijkertijd het erf bij de boerderij op.
In de auto's jonge ouders met hun kroost. Sommige wat verhit na het zingen van het vierhonderdste couplet van "potje met vet".
Links en rechts gaan portieren open en zie je kinderen snel een plas doen aan de kant van de weg.
Een enkel straaltje verschijnt plots uit het niets vanuit een elektrisch geopend zijraam.
En daartussen sta ik wachtend op weg naar huis.
"Ik heb een potje met vet..."

De derde dag slaat de verveling toe.
Twee dagen is natuurlijk al niet in ledigheid door te komen. Laat staan drie.
Een goed moment dus even langs te gaan voor de aanschaf van een SMAKA kaasschaaf bij IKEA.
Die schijnen tweede paasdag open te zijn.
Maar dat weet bijna niemand.

Bij IKEA staan verkeersregelaar.
Daar gaan we natuurlijk niet voor in de rij staan.
Maar het schijnt dat de keukenhof deze dagen erg het bezoeken waard is.
Een goed bewaard geheim want wie weet nu dat juist deze tijd de voorjaarsbloemen op zijn mooist zijn.
De auto wordt snel gekeerd.

In juli kom ik bij het verplanten van een struik een netje chocolade eitjes tegen.

Astaire

Zoals elk verantwoordelijke ouder heeft mijn moeder het wel geprobeerd.
Ga nou op dansles jongen !!!.
Kom je ook nog eens een meisje tegen.
Ik was tenslotte al vijftien. En toonde weinig zichtbare vooruitgang met vriendinnetjes.
Een aantal danslessen kon dat probleem in haar ogen snel verhelpen.
Ik zag alleen een schrikbeeld van een rij bedeesde meisjes aan de ene kant van de zaal en een rij schuifelende jongens aan de andere kant.
En dan moest je dus ergens aan de overkant een meisje gaan vragen, om met je te dansen.
Wilde ze natuurlijk niet.
Zo'n pukkelgezicht om mee te dansen.
En dan stond je ook nog elke drie stappen met je maat 42 op haar, dat weekend gekochte nieuw gelakte schoenen.
Moesten we maar niet doen moeder.

Al de jaren later dook ik op bruiloften en partijen het toilet in op het moment dat de ceremoniemeester de band aankondigde, en de dansvloer
opende. Om daarna hinkend terug te keren en een verzwikte enkel te veinzen.
Ik geloof zelf dat ik de openingsdans op mijn eigen bruiloft gemist heb.

Nee stijldansen heeft mij nooit kunnen bekoren.
Echter.
Ik ben natuurlijk in het tijdperk van "Saterday Night Fever" opgegroeid. Heb de opkomst van Flashdance, footloose en breakdance meegemaakt.
En hoe moeilijk kon het zijn op je rug met je benen in de lucht rondjes te draaien, een achterwaartse flip te maken en met een salto op één been op de dansvloer terug te keren.

Het is dan ook in het ziekenhuis dat ik mijn huidige echtgenoot ontmoet heb.
Als verpleegkundige was zij daar werkzaam terwijl ik herstelde van een operatie op mijn gebroken neus.

Daarna het dansen maar opgegeven.
Alleen nog met mijn dochter van drie of vier jaar oud. Wild zwierend giechelend door de keuken.
Keihard Freestyler van Bomfunk MC op de speakers en een lachende buurvrouw aan de overkant. De enige keer echt leuk gedanst te hebben.

Koekiemonster

Het koekjesmonster waart weer rond.
Ditmaal waren de jodenkoeken slachtoffer.
Meestal gebeurt het in de afwezigheid van ouderlijk gezag.
Vaak na terugkomst van de supermarkt blijken de vers ingeruimde boodschappen de volgende dag uit lege of aangebroken verpakkingen te bestaan.
Het vreemde is dat worteltjes, witlof en groen kool volledig met rust worden gelaten.
Het monster heeft met name interesse in artikelen uit het chips of koekschap.
Het blijft vreemd.
We verdachten eerst de kinderen.
Maar die hebben een verschrikkelijk kleine maag.
Met nauwelijks substantiële inhoud.
Dat merken we met name rond het avondmaal.
Die kunnen het dus niet geweest zijn.
En blijft het gissen naar de oorzaak.

Billy

Een Billy boekenkast.
Een zweeds stuk design voor 27 euro.
Met na het shoppen wat hotdogs voor een euro.





En past gewoon in mijn kleine renaultje.
Zoon achterin, alleen met zijn neus tegen het glas in de bochten.
Dan thuis de trap op naar de jongenskamer.
Een plek zoeken om dat ding in elkaar te zetten.
 
Maar dat kan ik zelf pap.
En een uurtje en wat krachttermen later.
Pap hij is klaar.
 
Mooi jongen !!
Weet je dat die planken wit zijn van voren en andersom horen?
En dat die bruine achterplaat achterstevoren zit?

Een Billy boekenkast.
Wie is er niet mee groot geworden.

Supertramp

Kijk jongen dat is nou een langspeelplaat.
Een langspeelplaat, daar staat muziek op.
Nee geen cd, een langspeelplaat, die speel je op een platenspeler.
En kijk !!
Twee kanten. Je kunt deze gewoon op twee kanten afspelen.
Was de ene klant klaar met spelen. Draaide je hem om en speelde je de andere kant.
Pakte je vast met je middelvinger in het gaatje en je duim op de rand.
Alles om vette vingers te voorkomen. Want dat hoorde je, die vette vingers.
Kijk deze. Breakfast in America van Supertramp. Sloeg altijd een stukje over bij het eerste nummer.
Hoorde ik hem op de radio, zat ik te wachten op het stukje wat oversloeg.
 
Heb ik ook niets mee met die nieuwe rommel.
Cd's, alsof iemand daar op zit te wachten.
Dat gat past amper op de platenspeler en de naald vliegt er gelijk weer af.
Maar prima te gebruiken hangend aan een draadje bij de vijver om de reigers weg te houden.
Ze glinsteren lekker en daar schrikken die beesten van.

Een langspeelplaat die kocht je in de platenzaak in de stad.
Dan belde je je vrienden om te vertellen wat je gekocht had.
Met de telefoon. Die hing in de hal.
Die hing bij iedereen in de hal.
En dan kwamen je vienden op de fiets of soms op de puch, als zijn vader veel geld had.
Mochten die ook even naar je muziek luisteren.
Maar tengels af. Vanwege de vette vingers.
Alleen maar kijken naar de hoes.

Kwam van Linda van Engeland die kras op Breakfast in America.
Vroeg ze of ik met der naar de bios wouw.
Net toen ik hem draaien wilde.
Zo'n jaap over heel de plaat.
 
Zijn we naar spetters geweest.
Heb alleen de aftiteling gezien.
En Linda nog één keer daarna.
Was ook mijn beste plaat, die van Supertramp.
En in mijn overslaande versie niet via I-tunes te krijgen.

Nokia 3310

Om vooral bij de tijd te lijken. Pakte mijnheer Hermans in de volle trein graag zijn mobiele telefoon om daarop een swipende beweging te maken, en luid tegen de kiestoon te spreken.

Mees

Poes Mees moet op dieet. In de arm op de weegschaal bleken beide gewogenen iets te zwaar te zijn.

Een poging met aparte voederbakken te werken betekend voor Mees gewoon twee keer zoveel eten. Voordringend gooit ze haar omvang in de strijd.
Terwijl de andere katten bezig zijn om te lopen vreet ze de voederbak vanaf haar kant schrokkend leeg.
 
We hebben dan ook nog 2 poezen die minder gewichts- problemen hebben.
We laten Mees vaak langdurig buiten staan als ze rechtop staand tegen de glazen pui een soort van lambada danst om binnen te komen.
Een waas van poezenpootjes blijft op de ruiten achter, maar wat Mees betreft altijd nog beter dan vijf meter omlopen naar het kattenluik.
Op den duur is het getik van de poezenpootjes zo irritant dat die deur toch wel opengaat.
 
Vogels vangen doet Mees vermoedelijk door zich van grote hoogte op het slachtoffer te laten vallen. Zo'n vogeltje ziet alleen maar een steeds grotere schaduw op zich af komen voordat het piepend geplet wordt.
 
Diezelfde tactiek past ze toe in de huiskamer. Vanaf de kast in de kamer heeft Mees een perfect uitzicht op het voederstation. 
Vijf kilo gratie stort rond voedertijd ter aarde met anderhalf op de schaal van richter.
Een schilderijtje valt van de muur 

Ha lekker.... visbrokjes met tonijn vandaag.
Als dank.
Heeft ze een roodborstje onder het bed gelegd.

Shaped

Meestal rond Januari besluit ik toch maar eens iets aan sport te gaan doen.
Natuurlijk, ik fiets dagelijks door weer en wind de zes kilometer naar mijn werk.
En daar aangekomen is het toch telkens zo'n vier a vijf meter lopen naar de koffiemachine.
S ‘middags bij de lunch is het frietkraam ook nog eens meer dan 500 meter lopen.
Dus de dagelijks voorgeschreven dertig minuten lichaamsbeweging haal ik met twee vingers in de neus.
En onderweg een broodje hamburger.

Maar toch, na het beklimmen van meer dan twintig treden heb ik een kwartiertje rust nodig voordat het hart weer in een normaal ritme klopt.
En mijn body fat gehalte neigt wellicht wat teveel naar body versus frituurvet.

Een fitnesscentrum heeft me nooit getrokken.
Het is niet aan mij besteed om met de auto vijftien kilometer door het stressvolle verkeer naar een sportcentrum te rijden.
En dan dezelfde afstand op een stilstaande fiets te trainen.
Al helemaal niet om in mijn paarse joggingpak tussen de afgetrainde lichamen te staan terwijl je bezig bent je bierbuik te verbergen.

Is ook helemaal niet nodig, want gelukkig zijn er de betrouwbare advertenties op facebook.
Tussen de reclames voor prepaid Kreditkarte, huwbare vrouwen die op zoek zijn naar een partner en first person shooters vind ik talloze sportieve afslankmiddelen.
Het stevig aangeprezen Lipo 6 wekt bij mij het meeste vertrouwen.
Lipo 6, een soort van liposuctie in een pillendoosje.
Op het label van de fles, adverteert men met urenlang crash vrije energie en focus en zin om actief te zijn.
Mooi, zo rond een uur of twee s ‘nachts verhaaltjes aan het schrijven wordt ik wat moe.
En in de ochtend ontwakend rond een uur of elf heb ik meestal nog geen zin om actief te zijn.
Maar hebben de pillen ook het gewenste effect?

Ik zoek verder en vind het middel x-plode.
Voor extra spierkracht energie, spiergroei en maximale pomps.
"Sloop de sportschool staat op de verpakking".

Ik geloof zowaar dat ik de ideale combinatie te pakken heb.
Afslank energie pillen voor het vet en spierkracht pillen voor de kracht en vorm.
Snel besteld en de bijsluiter gelezen. Lipo 6 voor de energie op het moment dat je futloos bent.
En x-plode traint met minimale inspanning de gebruikte spieren.

Na vier weken niet geslapen te hebben vanwege een overmaat aan energie die ik gebruik door langer achter het toetsenbord te zitten, gestopt met de pillen. Van het lang wakker zijn krijg ik vooral honger. En de frituur staat eigenlijk permanent te bakken.
Ik kan mijn vingers amper meer bewegen. Er hebben zich een soort van spierballen gevormd op mijn vingerkootjes.
En in het veel gebruikte zitvlak lopen kabels van spierbundels die met name van nut zijn bij het toiletbezoek.
(even niet vergeten morgen de loodgieter te bellen voor een nieuwe toiletpot)

De opgepompte handen en onderarmen zijn twee keer zo breed als de bovenarm en het onderlichaam boven de benen past nog net tussen de armleuningen van de stoel.
Heb me vandaag maar opgegeven bij sportschool Woerden.
Ze schijnen daar toestellen te hebben waar je je lichaamsdelen in vast maakt.
Een machine zorgt in tussentijd voor de noodzakelijke bewegingen.
Gegarandeerd fit en in shape. En intussen een uiltje knappen.
En na afloop een pilsje aan de bar met een broodje bal.
Waarom heeft niemand er aan gedacht dat op facebook te zetten.?