Castanea sativa

Na mijn middelbare school moest ik op zoek naar een vervolgopleiding.
En aangezien ik iets had met bloemen en planten en graag hele dagen tekende moest het de opleiding aanleg en onderhoud worden in Breda.
Ik zag het al helemaal voor me. De hele dag aan een tekentafel de prachtigste ontwerpen maken voor iemands voor of achtertuin.
Een beetje babbelen over het weer, en de opdrachtgever overtuigen dat afrikaantjes en salvia's alleen bij een aanleunwoning thuishoorden.

Vervolgens stond ik op school hele dagen met een spade in mijn hand gazonnetjes om te spitten en kasseien te leggen.
Om een goede tuinarchitect te worden diende je daarnaast alle bomen planten en struiken te herkennen op zomer en winterkenmerken.
En aangezien het klaslokaal te klein was om een volwassen Eik of Plataan naar binnen te brengen gebeurde dit via afgeknipte takjes.

Dit betekende in de winter dat je een licht bemost kaal twijgje kreeg aangereikt van waaruit je de soort en variëteit moest kunnen opmaken.
Uiteraard graag met de Latijnse soort en variëteitsnaam.
Zo bestaan er bijvoorbeeld twintig variëteiten van de eikenboom (Quercus) die voorzien van eikel en blad door een ervaren tuinier al moeizaam uit elkaar te halen zijn. Laat staan als bladverloren twijgje.
De ergste herkenning echter was die van mijn favoriete soort, de haagconifeer.
Hoewel zomer en winter voorzien van blad bestaat dit uitheems gedrocht uit zo'n driehonderd verschillende variëteiten die alleen op aantal aanwezige schubben, puntjes of frutseltje van elkaar zijn te onderscheiden.
Ik had daar wat moeite mee.

Ik kan me ook nog vaag een incident herinneren tijdens het vieren van carnaval waarbij ik met zes tuinbouwschool klasgenootje over een kloostermuur was geklommen.
En we met een kale afgeknipte tak als buit lallend Castania Sativa (Tamme kastanje) zingend door het café de polonaise liepen.
Je moet de opleiding gedaan hebben om dat te begrijpen.
Het was een pittig examen dat jaar.

Vandaag gingen we even langs bij onze jongste zoon.
Die had een projectje op de kinderboerderij waar hij werkte.
Een stukje speelweide moest worden voorzien van nieuwe grasmatten.
En pap, jij weet toch precies hoe dat moet, met je tuinaanleg en onderhoud?

Aangekomen bleek alles perfect te zijn voorbereid.
Voor de vorm legde ik nog even uit hoe de grasmatten te snijden. Maar alles leek onder controle.
We liepen een rondje langs de fruitbomen het konijn en geitenverblijf de kruidentuin en de vijver.
In het theehuis bakte ze appeltaart van eigen oogst.
Pap, ik ga weer verder. Moet af voor we morgen met vakantie gaan.
Ja, jongen ga je gang.
Maar, als ik hier de leiding had.
Nam ik iemand aan van boven de vijftig.
Voor wat hulp hier op de boerderij.
Die een appelboom kan herkennen als ie kaal is.
Een kastanje kan benoemen in het latijn.
En een gazonnetje weet te spitten, of een tegelpad kan leggen.
En ik denk.. dat ik nog wel iemand voor je weet.

Zwembroek

- Lieverd.. een speedo kan echt niet meer.
- Die is echt alleen nog voor bejaarden en verlopen volkszangers.
- We worden het land uitgezet straks.
- En dan...! kanarie geel?
- What where you thinking.

Hij staat anders echt heel strak hoor.
En jij vond toch dat mijn achterste hier zo goed in uitkwam.

- Dertig jaar geleden ja.
- En evenzoveel kilo's geleden vrees ik.
- Kom we gaan ff shoppen. Kijken voor iets minder "strak".
- Iets gemaakt in dit millennium.

- Hier hoe vind je die?.

Volgens mij geeft deze licht in het donker.
Wel makkelijk te vinden in de kast straks.

- Dat is in tegenwoordig... fluor oranje.

Handig om een boekje bij te lezen.
Maar hoe is dit anders dan kanarie geel?

- Misschien een beetje te hip inderdaad.
- Hoe vind je deze?.

Is dat niet dat ding dat Borat in die film aanhad?
Badpak met slingerend klokkenspel in een netje?

- Nee, die was groen. Deze is blauw.
- Maar inderdaad, deze bied weinig meer te raden.
- Ach wacht. Kijk eens dit is hem.

Groen.?

- Ja, en een echte Björn Borg. 

Van die tennisser?

- Ja die brede blonde goed gebouwde Zweed van vroeger.
- Geweldige sportman, en nog steeds een stuk.

Doe die dan maar.
We hebben zo'n beetje dezelfde bouw. Björn en ik.
Zien ze me waarschijnlijk straks voor hem aan in Portugal.
En wordt ik weer eens aan het zwembad niet met rust gelaten.

- Geen zorg ze hebben daar vier zwembaden.
- Mochten we wat afstand tussen de ligstoelen willen hebben.
- En jij stiekem toch je speedo meeneemt.

(nog 2 nachtjes)

Kringloopmuziek

Er staan nog een partij van die muziekplaat dingen op zolder.
Nemen jullie ze mee?. Ze staan zo de weg, en anders gaan ze naar de kringloop.

Langs het vieringtrapje balanceren we de stapel LP's bij Oma naar beneden.
De kringloop !!!, ik dacht het niet.
Snel lopen we er doorheen.
Een singeltje van "The Monkees", "Daydream believer" zonder hoes, een enkele James Last en Malando.
De James Last, Nana Mouskouri en Malando's mogen direct naar de kringloop.
De bijna vergeten juweeltjes van Gilbert ó Sulivan, Theeset, Jim Groce en ander sixties spul blijft.

Hebben we eigenlijk nog wel een platenspeler?
Thuis gaat alles tegenwoordig digitaal.
In mijn Itunes zitten zo'n 70.000 plaatjes opgesloten. En dan is er ook nog spotify waar al het overige op te vinden is.
Op zolder staat nog een platenspeler. Ooit met mijn eerst verdiende geld gekocht.
Het spelertje ziet er nog puik uit, maar een versterker ontbreekt.
Jammer, maar even googlen wat er ook al weer op het "Motions Songbook" van The Motions staat.
Met interviews van Joost den Draaier.
Koopt langspeelplaten bij uw muziek vakhandel.
En uitgebracht in 1967 lees ik.
Toen was ik vier.
Robbie van Leeuwen was in 1967 negentien jaar oud en speelde de sterren van de hemel. Wisselde een jaartje later met gitaar van band, ging van de Motions naar The Teeset naar Schocking Blue en schreef op een verloren zaterdagmiddag Venus.
Een nummer dat in 1969, 1986 en 2012 in Amerika de top tien van de Amerikaanse hitparade binnen wandelde.
Robbie van Leeuwen is inmiddels 70 woont in Wassenaar en kan nog steeds aardig rondkomen van de royalty's van de in zijn jeugd geschreven nummers.
Ik zag hem vorig jaar nog even verschijnen bij de wereld draait door.
In dertig jaar geen gitaar meer aangeraakt, zo'n ding in zijn handen gedrukt en alsof het gisteren was in vingergeheugen feilloos nog eens de sterren van de hemel speelde.

Ik zoek even op spotify.
Niet te vinden.
Ook de webwinkel van Itunes kent het album niet.

Even verder zoeken op Internet.
Ah daar hebben we een youtube filmje van het eerste nummer:
The Same Old Song, wat een cover blijkt te zijn van The Four tops. Twee jaar eerder uitgebracht.
Het jatten van nummers is blijkbaar van alle tijd.
Dan maar naar de volgende track van het album uit 1967.
How Can We Hang On To A Dream.
Gadverdamme, dat is een cover van Tim Hardin die het wel mooi kon spelen.
En zo gaat het hele album nog even door.
Alle nummers zijn mindere covers van betere originelen.
Ik voel de kringloop naderbij komen.

Op de hoes staan vier frisse langharige jongens gekleed in Afgaans en Peruaans gekleurde wol.
Robbie van Leeuwen heeft een tamboerijn in zijn handen en de andere bandleden een Sitar een Keniaanse Hobo en een konijntje.
Een toevallig plaatje geschoten in een veld van rode dahlia's.
Waarschijnlijk geposeerd in de botanische tuinen van Leiden, onder toezicht oog van de botanicus.
"Voorzichtig met de bloemen jongelui, en niet over het gras".

Luisterde jij naar die onzin? Vraag ik nog aan mijn vrouw.
- Was denk ik van mijn zus antwoord ze.
- Ik was meer op Julien Clerk. Met die prachtig donkere krullen en zwarte ogen.
- Zucht.
Zit er niet bij, antwoord ik terwijl ik door de stapel blader.
Wel Lee Towers, en Iwan Rebrof.
- Mooi ogen wel, die Iwan zegt mijn vrouw.
Kringloop roep ik.
Kijken we gelijk even voor een plantenspelertje, met versterker.
Ik moet die vijftig centimeter grote bril van Lee Towers nog eens horen.

Rondvaartboot

Op mijn zestiende kocht ik samen met een vriend een tienertoer kaart van de NS.
 
Een tienertoer kaart betekende een hele week onbeperkt reizen met de trein.
Dus prikten we op de kaart het verste treinstation in Nederland.
Het verst gelegen station in het zuiden was dat van Venlo.
En daar ging dus de eerste reis naar toe.
Gewoon instappen en wapperen met je kaart naar de conducteur.
Die zag dat gelijk. Wereldreizigers. En gaf dan een simpel knikje naar onze opgeheven kaart.

Venray was een slapend provinciestadje met een frietkraam en een café.
Verder niets te beleven dus we waren snel verveeld.
Maar wellicht was in Den Helder meer te doen. En het was volgend mijn aardrijkskunde les de verst gelegen noordelijke plaats met een station.
We zouden die NS eens laten merken dat ze ons een vrij reizen kaart verkocht hadden.
 
Den Helder was een grote plaats maar het in Venray aan ijs en patat uitgegeven zakgeld bracht ons niet verder dan de omgeving rond het station.
Rond vijf uur waren we dus weer thuis voor het avondeten.

De volgende dag hadden we wat beter voorbereid. Dit keer ging de reis naar Amsterdam.
We hadden bij het VVV al wat informatie ingewonnen.
In Madam Tussaud stonden wassen beelden van beroemdheden en bij rederij Kooij kon je een rondvaart maken door de Amsterdamse grachten.
Een kaartje was met vertoon van een tienertoer kaartje maar 1 gulden vijftig. Wel werd ons op het hart gedrukt de tas met kadetjes fototoestel en portemonnee goed te bewaken. Amsterdam zat namelijk vol ongure types die aasde op je geld en je kadetjes.
Wij hadden niks met een wassen minister Lunz of filmster Marlyn Monroe. Daarbij kon je niet echt onder haar opwaaiende jurk kijken.
Er bleef steeds een hand hinderlijk het laatste stukje rok voor opwaaien behoeden.
Daarnaast stond er een suppoost zestienjarige jongetjes hun nieuwsgierigheid af te nemen.
 
We vonden ze eigenlijk ook slecht lijken, die wassen beelden.
Mick Jagger stond te dicht bij een warme lamp en had een druipend oog en een hangende wang.
Daarnaast was het verboden de zelf meegebrachte kadetjes daar op te eten.
Op onze hoede voor gespuis aten we ze dan maar op bij het standbeeld op de dam
Naast vriendelijke maar arme mensen die hun sigaret met elkaar moesten delen.


Bij rederij Kooij hadden ze lange boten met raampjes. We schoten onderweg varend onze wegwerpcamera vol.
De gids vroeg waar we vandaan kwamen en waar we geweest waren. En we vertelden van Venray en Madam Tussaud.
En Marilyn die voorbereid was op het Hollandse klimaat.
Ach jochies zei de gids. Als je daar voor komt ken je beter een paar straatjes verder wandelen.
Wat verderop zit de rose buurt.

Maar hoe we ook zochten we konden alleen gewone buurten vinden.
Met nergens roze muren. Wel vriendelijke dames achter het raam, die bij het voorbijgaan op de ramen klopte. Goed verwarmde huizen ook want ze liepen allemaal rond in hun wolletjes. Maar misschien hadden ze geen geld om truien te kopen.

Bij de bijenkorf kochten we een zak drop voor onze moeders.
We wilden namelijk de volgende dag naar den Haag.
En ze vonden Amsterdam al eng. Laat staan den Haag waar die criminele Ministers en Politici wonen.

Vandaag was ik er weer. In Amsterdam.
Met de bedoeling na 35 jaar weer een rondvaart te maken.
Dezelfde rederij. Dezelfde boot. En volgens mij dezelfde gids met 35 jaar oude grappen.
Wel jammer dat het regende.
Anders had ik met mijn lief een broodje op de dam gegeten, met uitzicht op Madam Tussaud en de bijenkorf.

Amsterdams

Terwijl dochter en schoonzoon zich nat laten regenen op Lowlands bewaken wij hun fort in Amsterdam. We moeten die middag naar "Hutspot" op de Rozengracht. We beginnen langzaam het ritme van de stad te leren, en slingeren tussen de auto's door naar onze bestemming. We zetten de fietsen met dubbele ketting vast aan een grachtenreling. 

Hutspot heeft een collectie vintage en design meubelen. Je koopt er een ansichtkaarten plankje voor een tientje en een sixties stoel voor duizend euro.

Een zweeds moedertje komt met gebutste driewieler in haar handen de trap af gelopen. Verguld met haar jaren zestig trapfietsje spreekt ze ons in umlaut engels aan. "I think i had sis one when i was zree. My daughter will love it.". Honder twintig euro zie ik in een flits aan het stuurtje hangen. 

Huspot doet in kostbare jeugdherinneringen.

Langs de rozengracht lopen we verder naar de Dam. 

Het is hartje zomer.

"Is this the direction to the Damsquare" vraagt een toerist met sjaal en gebreide muts met oorkleppen.

"Yes", zeggen we in koor. Alsof we hier al jaren wonen.

Langs de Rusische winkel die alleen Babushka's verkoopt glippen we naar het Damplein. Even met een Febootje op een bankje mensen kijken.

We zien veel toeristen poseren bij de klepjes van de kroketten automaat bij de Febo. De kaaswinkel doet goede zaken en aan de overkant gaan

uitpuilende tassen met Ming Dynastie Delfts Porselein gekocht door Aziatische touristen straks op weg naar het verre oosten. 

We fietsen nog even naar het Vondelpark en verdwalen wandelend door de rozentuin. Waar stonden die fietsen ook al weer. En hoe groot kan dat hier nou eigenlijk zijn? 470.000 m2 Lees ik op Internet. Drie uur later zitten we aan het appelgebak met thee. Beide een beetje moe.

Morgen een dagje op de gracht.

Vakantietje offline

Toch nog gelukt een reisje te boeken.

Albufeira in Portugal is de bestemming.
Daar was ik 27 jaar geleden al eens.
Voor het eerst met een vliegtuig, alleen met mijn lief op vakantie.
Neus geplet tegen het vliegtuigraampje glijdend strepen trekkend in blauwe luchten vol witte wattenvelden.
Dan prompt twee dagen zonder smeren op een zonnebedje aan het zwembad.
Blikkerend wit lichaam dat snel transformeerde tot tomaat.
Kannetjes met vruchtwater aan het diner. Fris als limonade bij tropische temperaturen.
Hinderlijke vruchtjes die me wankelend van tafel deden opstaan.
Sangria zo vernam ik later vanaf de tot kotsbak bevorderde prullenbak.

Lomotil om alles gebakken in olijfolie tot stoppen te brengen.
Een in Nederland slechts op doktersrecept te verkrijgen medicijn wat in de supermarkt te vinden is naast de Wilchelmina peperemunto en de frisdrank.
Teruggekomen in Nederland in versimpeld Nederlands aangesproken.
Jij hier werken? Koud zijn hier hoor, jij jasje extra aandoen?
Iets te veel kleur wat na een dag of zeven weer van vlinder tot polderpop vervelde.

Over twee weken dus met zijn drieën. Mijn lief mijn zoon en ik.
Met factor dertig in de koffer, en duizenden airmiles in het hoofd.
Mag hij bij het raampje zitten.

p.s.

Ik moest er natuurlijk beter bij nadenken.
Het is niet slim je vakantie aan te kondigen op Facebook of Google want het dievengilde leest ook mee.

En voor dat je het weet kom je bruinverbrand van vakantie terug en prijkt er een lege plek waar voorheen je collectorsverzameling dvd's van Nick en Simon stond.

Maatregelen moeten er dus getroffen worden.

De oudste zoon blijft thuis, maar ja die studeert geschiedenis.
En met alle respect met het lezen over de de bouwstijl in de Renaissance kweekt men geen spierenballen.
Laat staan een killerinstinct.
Om hem echter zijn mannetje te laten staan in geval van inbraak hebben we wat slagwapens aangeschaft.
En ligt de kettingzaag met extra verlengsnoer binnen handbereik op het nachtkastje.

De hond en katten hebben we ter voorbereiding afgelopen weken alleen nog maar maria-kaakjes gevoerd.
Mijn vrouw wilde groene kool geven, maar er zijn zelfs voor mij grenzen aan wat je mens en dier mag aandoen.
De dieren zijn hierdoor wat hongerig geworden en beginnen inmiddels de juiste attitude te krijgen om ongewenst bezoek adequaat te ontvangen.
Vandaag vonden we drie vingers van de postbode in de brievenbus, dus we zijn op de goede weg.

Als we weggaan hebben we in ieder geval de achterdeur op het lichtnet aangesloten.
Mocht er toch een onverlaat via de achterkant binnen willen dringen.
Je moet tenslotte op alles voorbereid zijn.

Voor de planten wordt tijdens onze afwezigheid ook gezorgd.
Mocht het onverhoopt hier ook mooi weer worden.
We hebben vast een gietertje klaargezet, naast de deurmat waar de sleutel van de voordeur onder ligt.
Wel zo makkelijk, en zo kan je hem onderweg niet verliezen.

Vakantietje online

"Even kijken, vakantietje op Internet boeken."
Vliegreis? "Yep"
Datum? "Ergens tussen 23 augustus en 14 september."
Huisdieren? "Nee, no way, nada"
Zwembad? "Nee."
Kinderen? "Nope."
Zoeken.................

Resultaten zoekvakantie.
Sorteer automatisch op meest geboekt.
"Oh ja de meest geboekte vakantie is die van 1854 euro naar Florida? Tuurlijk."
Sorteer op prijs.
"Ja leuk maar ik wil van Amsterdam vertrekken."
Selecteer vluchthaven? "Amsterdam"
"Shit alles weer door elkaar en alle keuzes kwijt"
Overnieuw: Vliegreis?  "Yep", Datum?  "23 augustus - 14 september", Huisdieren? - "Nee", Zwembad? "Nee", Kinderen? "Nee", Appartement? "Ja"
Zoeken..................

Resultaten zoekvakantie
"Ja ja, sorteer op prijs."
"Kijk zie je daar heb je al wat, Albufeira in Portugal voor maar 225 eurootjes. Wauw das cheap"
"Klik"
"Oh, op 22 november 225 eurootjes. Maar ik had toch 23 augustus tot 14 september gekozen?."
"Klik terug"
"Shit alle selecties weer kwijt."Overnieuw: Vliegreis?  "Yep", Datum?  "23 augustus - 14 september", Huisdieren? - "Nee", Zwembad? "Nee", Kinderen? "Nee", Appartement? "Ja"
Zoeken..................

"Fucking, klikkerdeklik op prijs"
"Camping, Turkije? What the.. Ik zei toch appartement"
"Blader blader"
"Ah hier, jeetje dat is een Leuke"
"Griekenland vlak bij Girzonizos of zoiets."
Klik op beschikbaarheid.
Dit appartement is alleen in oktober, november en december nog beschikbaar.
"Ja hoor, weg hier... andere webpagina"
"Klikkerdeklik"
Vliegreis?  "JA", Datum?  "23 augustus - 14 september", Huisdieren? - "Nee", Zwembad? "Nee", Kinderen? "Nee", Appartement? "Ja"
Zoeken......

Sorteer op prijs.
Zoekresultaten
Porto Village, 23 oktober, Vanaf Eindhoven, Hotel, Kindvriendelijk met Animatieteam. (Huisdieren op verzoek toegstaan) en gratis toegang tot het zwemparadijs.
"What the F..."
"Klikkerdeklik, andere website"
"Ah Harry van de Sunweb"
Vliegreis?  "Yep", Datum?  "23 augustus - 14 september", Huisdieren? - "Nee", Zwembad? "Nee", Kinderen? "Nee", Appartement? "Ja"
Zoeken........

Sorteer op prijs.
Zoekresultaten
"Spanje, Yep Costa Brava, Prachtlocatie, Prachtappartement, met oranje garantie"
Helaas is deze accomodatie niet meer beschikbaar.
"Oke, Mallorca dan?"
Helaas is deze accomodatie niet meer beschikbaar.
"Laat het dan Gv%@#!FG niet zien stelletje flut webdesigners."
Klindvriendelijke Camping in Zuid Frankrijk
"Aarghhhhhhh"
"Smijterdesmijt"

"Schat we gaan met de auto naar Texel dit jaar !"
"Kan de hond gezellig mee, en misschien willen de kinderen ook nog even langs komen."

Power
Klik