Vijftien jaar

De afgelopen week hoorde ik natuurlijk al het geroezemoes op de zaak.

Uiteraard ging ik onverstoorbaar door met mijn werk, maar ik had wel in de gaten waarover men het had.

In het voorbijgaan op de fiets viel me ook al op dat de harmonie aan het oefenen was in het clubhuis.

En de wasserij bracht juist vandaag nog hun nieuw gestoomde uniformen.

De burgemeester is natuurlijk opgetrommeld. En slingers, confetti en serpentines zijn tevoorschijn gehaald.

Het is dan ook niet elke dag dat ik vijftien jaar bij de zaak ben. En maandag is het zover.

Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ik met wapperend zwart haar voor het eerst binnen kwam stappen.

Vijfenzestig kilo's afgetraind slank, ingehuurd om de telramen en papieren memoblokjes te vervangen door geavanceerde computerprogramma's.

Inmiddels twintig kilo zwaarder en een minimaal verlies aan haar is die opdracht volbracht.

En gaat het geld verdienen bij het bedrijf dank zij de automatisering eigenlijk als vanzelf.
Mijn dagelijkse bezigheden bestaan dan ook alleen nog maar uit het lezen van de krant, en het oplossen van een enkele sudoku puzzel.

In het dorp zag ik bij de bakker nog net de taart van vier verdiepingen met opgespoten "Bedankt, kanjer" naar achter worden gebracht.

Haastig, net op het moment dat ik binnen kwam.

En het is ook vast niet voor niets dat de verlengde limousine van Taxibedrijf Hoek in de was wordt gezet.

Voor de spiegel oefen ik vast mijn " blij verrast gezicht".

Maar het zal nog niet meevallen als ze me maandag ochtend voor het werk komen ophalen en de Harmonie bij aankomst het volkslied inzet.

Voor de zekerheid heb ik vast een doos Kleenex bij de hand.

_____________________________________________________________________

Natuurlijk liep het toch net allemaal anders.
Wellicht wat overdressed in mijn nieuw aangeschafte Armani op de fiets naar het werk.
Klipjes om de broekspijpen tegen opspattend water en vlekkende fietsketting.
Dan in de spiegelende ramen van het het pand even de wild gewapperde haren in model en naar binnen.
En daar stonden ze al te wachten.
Het volledige personeel in een haag.
De volledige directie, met dankbare blik in de ogen, en achter in het pand fanfare de vriendschap die het volkslied inzette.
Je begrijpt ik brak.
Met tranende ogen de sleutels van de nieuwe Porsche en cheque voor vier weken Caribische cruise in ontvangst genomen.
Weet even niet wat ik met de sleutel van de stad moet doen die de burgemeester me gaf, maar ik moest maar zien, zei die.
De oranje koninklijke onderscheiding vloekte wel wat bij het kobaltblauw van mijn Armani maar een kniesoor die daar op let.
En dan was er ook nog taart.
Hazelnootschuimtaart met slagroom.
En toen moest ik natuurlijk ook nog speechen.
Gelukkig had ik die vast thuis vijfentwintig keer geoefend.

"Beste Mede-werkers.
Vijftien jaar.
Snel gegaan.
Bedankt."

Was iedereen laaiend enthousiast over.
Ben ik stiekem gewoon naar mijn bureautje geslopen.
Heb mijn sudoku gemaakt, kopje koffie gedronken, en stilletjes naar huis gefietst.
Lekker rode kool met gehaktballetjes gegeten die avond.
Want waar al die poespas voor nodig was ?
Morgen weer gewoon een spijkerbroek.
En verder naar de twintig.

Hart

Onderweg naar Tilburg.

Op het station in den Bosch kom ik een geel zwart gestreepte hommel tegen met een biertje in zijn hand.
Zoem zegt ie vriendelijk en loopt voorbij.
Het is een royalty trein waar ik in zit.
Prins den irste en den twide stappen in. De medailles en oorkondes rinkelen vriendelijk als ze me begroeten.
 
Een man draagt een blote billen masker op zijn hoofd. Het elastiekje zit te strak achter zijn oren. Het lijken twee rode zeiltjes die aan de zijkant boven de wangen zijn opgeplakt. 

Vreemde omgeving om op ziekenbezoek te gaan. In het oude Maria ziekenhuis ligt mijn vader aan een machine die voortdurend ping zegt. Slangetje bij de neus met verse lucht. Eigen risico is vast voor het hele jaar verbruikt grapt ie.
Stoned op doktersrecept.

Wordt je niet gek van dat geluid vraag ik. Maar zolang het berglandschap op het beeldscherm piep blijft zeggen gaat het goed. Mijn zus heeft worstenbroodjes meegenomen. Brabants genoegen rond het ziekenhuisbed. Onder alle omstandigheden blijven lachen.

De volgende dag 

Op de eerste verdieping staat een nieuwe vader een stapel roze enveloppen te posten.
Beter de trap dan de lift zei mijn google fit.
Buiten adem kom ik op de vijfde verdieping aan.
Bonzend hart in de keel op de juiste afdeling voor de hartbewaking.

Aan de overkant van mijn vaders kamer is paniek.
Rennende zusters duwen een karretje naar binnen.
Het gordijn gaat dicht.

Vandaag staat in het teken van plaspillen.
Verrektes wèhnig zuipeh en veul gezèèk, op zijn plat Tilburg's.
Het hartritme is nog steeds bijna twee keer te hoog en er gaat meer vocht in dan uit.
Op de muur tegenover het bed hangen twee enorme compilatie foto's van de achterkleinkinderen.
Die zie ik niet meer groot worden zegt mijn vader.
Ik ook niet zegt mijn moeder.
Groter toch, zegt mijn vader.

Beneden staat een vrouw zenuwachtig te roken.
Haar man is de auto wegzetten.
Ze gaat oma worden.
Den irste, zegt ze.
Un jongenske, en der zen allêeneg mèède in onzen familie.
Ze moest nog wel even wachten. Kan nog wel tot de avond duren hadden ze haar dochter gezegd.
De sigaret wordt uitgemaakt waarna ze een nieuwe aansteekt.

Op de vijfde verdieping krijgt mijn vader even één van zijn achterkleinkinderen in zijn armen gedrukt.
Dat geeft een energie boost.
Hij glundert een uur lang als ze weg zijn en vult een pispot tot de rand.

Aan de overkant wordt ik aangesproken.
Kunt u me helpen mijnheer? Mijn bed staat zo recht?.
Natuurlijk zeg ik. En druk op het knopje waarop het bed zich langzaam knikt.
U bent vanochtend gebracht, zag ik.
Ja zegt ze, een hartaanval, de tweede.
Maar nou ben ik gedotterd en nou gaat het weer goed.
Ik kijk op het schermpje naast haar bed.
80 (normaal) staat er bij de hartslag.
Beterschap zeg ik en loop naar de kamer van mijn vader.
Daar staat de monitor op 130.

Een hof (2)

(Deel 2)
Om geen moestuinstress te krijgen dienen een aantal regels in acht genomen te worden.
Zo heeft het bijvoorbeeld geen enkele zin om bij vrieskoude een stukje te gaan spitten.
De na hevig hameren, stampen, of beuken omgespitte vierkante klompen aarde zijn verder onverwerkbaar en werken rugklachten in de hand.
Bij vastgezogen rubber laarzen waarbij enkel gesokt gespit kan worden zijn de weersomstandigheden ook niet optimaal.
Het gebruik van een spitvork wordt met name bij ontblote voeten afgeraden.

Indien tijdens de tuinwerkzaamheden een jasje uitgedaan kan worden. Een zacht briesje verkoelende lucht op het bezwete voorhoofd blaast en een gezonde tint de bleek witte wangen begint de kleuren.
Op dat moment zijn de weersomstandigheden voor werken in de moestuin optimaal.
Meestal, eind mei, begin juni kan dan ook volop begonnen worden met de eerste werkzaamheden.
Neem voor je begint met spitten altijd voldoende te drinken mee om eventueel door transpiratie verloren vocht aan te kunnen vullen.

Vergeet ook niet. Lichamelijk arbeid maakt hongerig. Een extra kadetje met roombrie, verse achterham en/of gerookte kip zijn dan ook geen overbodige luxe.
Aarde laat gemakkelijk vieze sporen na op je witte Italiaanse design werkman overhemd. Neem daarom een comfortabele stoel mee naar de moestuin.
Op die manier houd je beide gespijkerbroekte billen en verdere kleding tijdens de momenten van rusten brandschoon.

Begin het te spitten stuk aarde met piketpaaltjes uit te zetten.
Plaats de meegebrachte stoel op een van de hoeken van het zojuist afgezette gedeelte.
Vul eventueel hierbij verloren transpiratievocht bij door een pijpje bier te openen.
Neem de tijd om de uit te voeren werkzaamheden goed te kunnen beoordelen.
Begin aan een eerste meegebracht broodje brie. En bedenk hoe lekker de straks zelf geteelde sla hierbij zal smaken.
Bedenk hoe zwaar het spitwerk zo meteen zal zijn. Schat de transpiratie graad in en open een tweede flesje bier.
Verklein het te optimistisch uitgezette spitgebied, door de piketpaaltjes dichter naar elkaar te verplaatsen.
Het is tenslotte een prachtige dag en je wilt niet te onbesuisd beginnen.
Zet de stoel in de andere hoek voor een nieuwe frisse blik, en open een derde flesje bier om het hernieuwde inzicht te vieren.
Maak hierbij het meegebrachte blikje knakworstjes soldaat en mijmer bij het vierde geopende flesje bier hoe mooi de stokbonen straks zullen groeien.

Bereken dat een sla-plantje vijfendertig cent kost bij de kweker, en een krop volgroeide sla in het hoogseizoen vijfentwintig cent bij de supermarkt.
Begin aan het tweede broodje achterham met roomkaas te knabbelen en bedenk dat je eigenlijk geen boontjes lust.
Dat spitten volgende week ook altijd nog kan. En dat op zo'n mooie dag de terrassen vast al open zijn.
Neem vervolgens de fiets en rijd naar de stad om dit te gaan onderzoeken.