maandag 27 april 2015

Koningsdag

Koningsdag is in mijn dorp het jaarlijks hoogtepunt.

Het dorp wordt voorzien van vlaggetjes en feestverlichting en straten worden afgezet.

De ochtend van Koningsdag begint met een optocht van vrolijk versierde boerenkarren met treurig kijkende kinderen daarop.
De ouders zijn dagen bezig geweest de boerenkarren te versieren. En de kinderen zijn al vroeg van schmink en papieren mutsen voorzien.
Een extra jas en sjaal over het Penguin of clownspak, want de wind kan gemeen guur zijn in de polder.
Vlaggetje in de hand gepropt op een kar achter een tractor. "En zwaaien onderweg jongens". 


De eerste honderd meter lukt dat nog.
Daarna zakt de aandacht in en kijken de peuters glazig om zich heen.
Pas bij het voorbijgaan aan opa of oma of de buurvrouw leeft het enigszins op.
Kijk mijn oma wijst er één en wappert tot haar vlaggetje valt.


Aan het eind van mijn straat begint op Koningsdag de braderie.
Langs het water staan vrolijk gekleurde kraampjes hun waren te verkopen.
Al twintig jaar in dezelfde volgorde.
Slager Zwetsloot verkoopt er hamburgers, worsten en warme ham. De hele dag de heerlijkste braadlucht in mijn tuin.
En de muziek van Paul Sellers.
De slager heeft om het feest op te leuken een artiest ingehuurd.
Een muziekband wordt om elf uur ingestart en Paul begeleid de band met zijn stemgeluid.
Klassiekers als Tulpen uit Amsterdam, En nou de handjes in de lucht, en bossie rode rozen verleiden de braderie bezoekers tot het kopen van worst.
Ik besluit er ook twee te gaan kopen en stop ze in mijn oor.
Dat helpt, Paul Sellers geluid wordt volledig afgesloten.
Ik mis het "doe een stapje naar voren" maar begrijp aan de podiumbewegingen welk nummer is ingezet.

Onderweg begroet ik een oude bekende. We halen beide een worst uit het oor om even te kunnen praten.
"Top georganiseerd weer."
" Zeker.."
Paul Sellers begint aan een Hazes medley. We sluiten beide onze oorgaten weer met een worst af en vervolgen onze weg.

De slager doet die dag goede zaken.

zondag 19 april 2015

Mont Ventoux



Was het eerst nog exclusief aan goede voornemens verbonden bij het begin van een nieuw jaar.

Inmiddels is het trend nummer één.

Sportende veertigers en vijftigers.


Op enig moment zijn ze de prestaties van Ebke Zonderland, Marianne Vos en Joan van den Akker als haalbaar gaan zien.

Ze hebben zich een aluminium of van doordrukvelletjes materiaal gemaakte fiets aangeschaft. (carbon)

En kopen bij hun met pink op te tillen fiets alle hightech snufjes die voorhanden zijn.

Hartslag, zuurstof en alcoholpercentage dienen sportend onderweg gemeten te kunnen worden, en graag wil men weten met welke snelheid men zich ergens bevindt.



Daarnaast zijn meeste mannen praktisch van aard en zo'n lichte fiets scheelt een hoop zere schouders met wind tegen terug in de trein.



De vrouwen worden geweerd bij de aanschaf van de sportartikelen.

Volstrekt logisch, dit zou een verkeerd signaal kunnen gegeven gezien de aanschafprijs van de meeste sportspeeltjes.

Gevolg is wel dat de mannen zelf hun sportoutfit kiezen.

Die zien zich zelf nog steeds als sportieve twintiger of spiegelen zich aan de eerder genoemde sporters.

Je ziet ze dan ook meestal een fel contrasterende nauwsluitend lycra sportbroek met zeemleren binnen of buitenwerk aanschaffen.

De bierbuik wordt strak bijeengehouden door een van reclame voorzien polyester zweet afvoerend, ultra-violetbestendig, ademend shirt.

En de fluorescerende stroken roze of groen op hun outfit doen zelfs bij stilstand snelheid vermoeden.

Dat kan echter ook veroorzaakt worden door de neiging hier zo snel mogelijk van weg te willen kijken.



Is het zeemleer aan de buitenkant bij het kruis van de broek aangebracht betreft het hier een beginnende wielrenner.

Het zeemleer dient namelijk voor de absorptie van bilspleetzweet aan de binnenkant van de broek te zitten.

Je kunt de beginnende wielrenner ook herkennen aan het steeds omvallen bij stoplichten en kruisingen.

Dit vanwege de aan de trapper vast geklikte schoenen.

Die kun je door de verkoper gedemonstreerd, met een handige zijwaartse beenbeweging losklikken, maar dat vergt enige oefening.

En wordt bij menige stop hinderlijk vaak vergeten.



Een enkele fiets is dan ook standaard reeds door de fabrikant voorzien van een Betadine tapkraantje, en een rolletje hansaplast pret pleisters.



Ultieme doel van de MLC (Midlife Lycra Crisis) sporter is een berg.

Op TV ziet men ze tijdens de tour de france in vlot tempo over de Pyreneeën rijden, dus hoe moeilijk kan het zijn?.

Bergen zijn in Nederland echter schaars en bevinden zich over het algemeen in mediterrane landen met een uitstekende bier of wijnkaart.

Een tussenuitstapje met fietsvrienden om er een te gaan bedwingen wordt over het algemeen echter niet gewaardeerd door het thuisfront.

Dit veranderd natuurlijk direct indien er een goed doel mee gemoeid gaat.

De Alpe d'Huez en de Mont Ventoux zijn daarbij favoriet.

Beroepsrenner Laurens ten Dam, ging met  20,6 km per uur in een uurtje over de Mont Ventoux heen.

Maar de gemiddelde Nederlandse vijftigjarige lycra fietser doet er een uurtje of vijf over.

Er is overigens geen treinverbinding naar de top.



Geoefend wordt op bruggen en viaducten.

Met enige fantasie is zelfs de Utrechtse heuvelrug nog als berg van de eerste categorie te beschouwen.

De Mont Ventoux en de Alp d'Huez zijn echter bergen van de vijfde categorie.

De gemiddelde Nederlander kan hier slechts zigzaggend over de weg langs naar boven.

Op de Mont Ventoux zult u onderweg ook Henri Marchant tegenkomen, postbode van Bedoin.

Hij brengt vier keer per dag op zijn bakfiets de post naar het bovengelegen weerstation.

Soms zit ook Marie-Claire zijn dochter in het voorzitje op het stuur en Jean-Pierre zijn zoon op het achterzitje van de bagagedrager.

En een enkele keer zijn vrouw Julianne zijwaarts op de middenstang.

In het haastige voorbijgaan zullen ze u altijd even vriendelijk begroeten en bemoedigend toeknikken.

Meestal is dat het moment dat u slalomvloekend op de berg besluit uw fiets te verkopen.

Franse fiets opkopers weten dit en zullen uw vanaf de kant van de weg een redelijk aanbod doen.

De opbrengst zo zullen ze u verzekeren zal naar een goed doel gaan, bekend als sponsering voor La Bance le Familie.

Een auto zal u naar de top brengen waar u nog eenmaal met u fiets op foto herenigd wordt.



Handig voor Facebook en de door u geronselde sponsors die graag willen weten of u de top bereikt hebt, alvorens hun donatie over te maken.

Voor negentig euro brengt de fietsverkoper u andermaal overeengekomen ook weer naar beneden.



Thuisgekomen begint u met de voorbereidingen voor de marathon van Rotterdam. En later wellicht ook die van New York,

U bereid zich vast voor met een passende outfit.

zondag 12 april 2015

Rokjesdag

 Om een uur of vijf een klein gilletje bij de schuifpui.
Een kikker probeert op alle manieren binnen te komen.
Het vermoeden bestaat dat hij vanuit de vijver door de kamer langs de voordeur de dichtstbijzijnde sloot in wil gaan om vandaar uit naar huis terug te keren.
Onze vijver was een mooie plek wat dril achter te laten.
Vrij van reigers en kikkervreters, maar verder dodelijk saai voor een bronstige kwaaker.


Onze zoon Pim mocht de heldendaad verrichten het glibberbeest in een emmer via de voordeur naar de sloot te brengen.
Het kikkerdril hebben we tussen het riet laten zakken.
Verscholen kan het daar de invasie gaan opbouwen voor een volgende trektocht naar onze vijver.
Ramen en deuren voorlopig nog maar even dicht dus.

Het zijn tekenen van het voorjaar.
Een overwinterend paar houtduiven vliegt af en aan met vers gesnoeide takjes.
Koolmezen, mussen en kauwen vliegen in nesteldrang onder dakpannen en tussen struiken.
Ik zag een citroen vlinder, en vandaag is tot eerste rokjesdag uitgeroepen.
Nou is er hier in een deel van het dorp elke zondag rokjesdag. Maar bedoeld worden de fleurige dansende stukken stof versierd met bloot been daaronder.
In tegenstelling tot het donker zondags ter kerke stijf gestevend katoen voorzien van opgetrokken knie-koussen.

De ijssalon is ook weer geopend.

Mijn favoriet, citroen bolletjes met pistachenootjes en frisse pepermunt blaadjes.
Uit de kerk zie je de voorgangers soms stiekem naar de blote benen gluren van de ijsverkoopster.
Hopend op verder warme dagen, en andere rokjesdagen.






zondag 5 april 2015

Pasen



Ach het is weer Pasen.
Wat voor prachtige jeugdherinneringen komen weer boven.
Om zeven uur in de bevroren rijp van de omheinde tuin op zoek naar verstopte eitjes.
Eitjes die volgens vader de paashaas de avond daarvoor verstopt had.
We bikte bevroren bloempotjes los om eronder te kijken.
En klommen in regenpijpen in onze klamme pyjamaatjes.
Een jas was volgens moeder niet nodig. We zouden van het zoeken vanzelf warm worden.
Met gloeiende wangetjes zochten we tot laat in de middag op onze pantoffeltjes in alle hoeken en gaten van de tuin.

De lichtgroen gekleurde eieren die we tot onze ouders verbazing vonden waren restanten van de twee jaar eerder gehuisveste krielkipjes.
En mijn jongste zus vond het eerste kievitsei onder die middag gevallen sneeuw tussen wat opgekomen krokusjes.
Voor de rest was de buit mager.
Twee in huisvlijt laat in de avond beschilderde legbatterij eitjes werden gevonden.
Ze smaakt heerlijk op de voor het paasfeest aangeschafte witte boterhammen.
Eén sneetje per kind, en een ferme handdruk van vader die niet verwachte dat we de verstopte eieren die dag zouden vinden.
Er was tenslotte ook nog een tweede paasdag.

Meestal brachten we die echter met een thermometertje op het nachtkastje door in bed.
Gloeiend van de napret van het zoeken de dag daarvoor.

Ja Pasen.
Kan niet wachten de traditie straks met de kleinkinderen voort te zetten.