Schrootjes

Ik zeg schrootjes.
Lekker met veel kiertjes tussen elke plank.
Die je niet met een rollertje verver kan.
Maar lekker met een kwast.
En dat dan op een amulinium keukentrapje.
Een hééééééééél plafond vol.
Met verf die al smeer je het pindakaas dik.
Nog niet in 1 keer dekt.
Maar druppend. Op je hoofd of op je brillenglas.
Dat weggeveegd de kamer mistig maakt.
Zodat je in de spiegel je hoofd met een wazig petje op ziet.
Een petje in de kleur van de verf.
Sneldrogende verf.
Had ik niet op toen ik begon met verven, dat petje.
Dat kleurt bij mijn witte hoogglanzende oren.

Even naar de stad.
Een flesje terpentine halen.
En een schaar.

Verhuis 3

De muren waren voorzien van een diep structuurbehangetje.
In de kamer was het plafond zalmroze gekleurd en deze kleur was met een maniakale consistentie in het hele huis doorgevoerd. De lambrisering langs de trap had een zalmtintje en zelf de wc bril matchte perfect met die van de bezoekende billen.

Mijn zoon en zijn vriendin hadden gekozen voor een iets milder kleurpallet in hun nieuwe huis.
Het geheel moest de rust van zwart, donkergrijs en wit gaan ademen.

De muren werden dus kordaat ontdaan van oude behang lagen en een nieuwe laag glasvliesbehang moest worden aangebracht.
Glasvliesbehang is dun doorzichtig en heeft de stevigheid van een natgemaakte krant.
Zie je iemand kwijlend en schuimbekkend in een dwangbuis uit een nieuwbouw huis afgevoerd worden weet je het eigenlijk al.
Glasvliesbehang.

Glasvliesbehang aanbrengen begint met het aanbrengen van dikke inseminatie achtige pap op de muren die als kleefstof moet dienen voor het vlies.
Je kunt het vlies maar 1 keer aanbrengen en het moet direct recht zonder bobbels vouwen en plooitjes vastgekleefd worden op de muur.
Het laat glasvezelnaaldjes achter in de plooien van je huid en heeft de neiging bij zware of lichte ademhaling te gaan scheuren.
De meeste psychiatrische inrichtingen hebben een gesloten afdeling voor glasvliesbehangers.
Het is voor hun een belangrijke bron van inkomsten.
Glasvliesbehang heeft daarnaast een enorm absorptie vermogen.
Een eerste laag aangebrachte latex is na een uurtje direct opgezogen en zonder zichtbare sporen in het behang verdwenen.
Je twijfelt nog even maar je hebt toch echt net de inhoud van een volle emmer latex aangebracht.
De tweede aangebrachte laag gaat beter en laat een zweem achter van de opgebrachte kleur.
De derde emmer aangebrachte latex begint echt te hechten maar een bevredigend resultaat wordt pas na de vierde laag bereikt.

Gelukkig vond mijn zoon het vier keer ge-latext donkergrijs wat te donker en kon ik het gaan vervangen met een lichter grijs.
Maar verder….. top spul dat glasvliesbehang.

Het deze week via internet op marktplaats aangeschafte aquarium kon in Maarsen worden opgehaald.
De eigenaar had de volle 540 liter water nog in het aquarium laten zitten als bewijs dat het aquarium volledig waterdicht was.
Alle vissen zwommen ook nog in kleurige schooltjes rond.
De vijfentachtig guppy’s waren snel met een theezeefje gevangen.
En een aangezogen tuinslang maakte met een uurtje het volledig aquarium droog.
De zandbodem van de vistank verdween in drie handige gevulde vuilniszakken.
En nu kon de tocht van de zesde verdieping van zijn hoekflatje naar onze twee straten verder geparkeerde auto beginnen.
Het zeventig kilo zware, een-meterveertig lange aquarium was precies door twee mensen te tillen en paste uiteraard niet achter in de auto.
Gelukkig wel in het handige (voor de zekerheid) aangekoppelde aanhangwagentje.

De rit van Maarsen naar Kamerik telt 63 verkeersdrempels.
Met 50 kilometer per uur genomen wipt zo’n verkeersdrempel het aquarium in het handige aanhangwagentje dan even vijf centimeter omhoog.

Met een snelheid van 15 kilometer per uur heb je hier geen last van en blijft de visbak rotsvast liggen.
De rit naar Kamerik (22 kilometer) duurt dan iets meer dan een uur.
De eerste filemelding werd al na een kwartiertje in de radio-uitzending meegenomen.

Thuisgekomen moest de oude vloerbedekking nog verwijderd worden.
Wellicht ken je de reclame waarbij een volwassen bouwvakker voorzien van lijm op de zolen van zijn werkschoenen tegen een plafond wordt geplakt.
Welnu dezelfde lijm was door de vorige bewonder gebruikt voor het vastlijmen van de vloerbedekking.
Gelukkig was de kwaliteit van de vloerbedekking matig zodat de lijmlaag met vlokken tapijt bij lostrekken achter bleven.
Even een stief uurtje bikken met een plamuurmes, hakken met een hamer, vijlen met een slijptol en  bubbelen met afbijt en de vloer is weer babbybilletjes glad.

En eigenlijk zijn de dampen van de verf-afbijt wel lekker.
Je wordt een beetje meluw, denkt aan voorbijtrekkende wolken, stromende beekjes vol spartelende zalm en vindt de kleur zalmroze eigenlijk wel de mooiste kleur van de wereld.

Eerst dus maar een dagje luchten voor de uiteindelijke nieuwe vloer wordt aangebracht.