zondag 19 februari 2017

Nokia

Mijn dochter is inmiddels al een aantal weken reizende door zuid-Amerika.
En natuurlijk, de eerste dag aangekomen begaf haar telefoon het. 


Gelukkig beschikte het hotel over een internet verbinding, dus via een Guatamaals toetsenbord kregen we door dat alles goed was.
Behalve dan natuurlijk de telefoon.
Die deed helemaal niets meer.
Natuurlijk zocht ik online nog even naar het plaatselijke Apple center. Maar Steve Jobs had Chichicastanago nog even als vestigingsplaats overgeslagen.


De dagen daarna volgde verslag via de online reis app "Polarsteps".
Voorzien van prachtige kleurrijke foto's die ik niet met jullie mag delen.
Niet omdat ik dat niet wil, maar omdat me dat strikt verboden is.
Alle te publiceren foto's moeten namelijk geballoteerd worden en aan zware kwaliteitseisen voldoen.
Er mogen geen reizigers-wallen onder de ogen te zien zijn, geen golvende vetrandjes (zo die er al zijn), en elke foto moet aan de National Geograpic kwaliteitseisen voldoen.
Kortom, "Pap.. geen foto's op Facebook zetten hoor."
"Want die laatste ....
Zukke billen..." en ze doet haar handen 50 centimeter uit haar zij.


Is niet de eerste keer dat haar telefoon het begeeft de eerste week.
Toen Vader eindelijk op haar zestiende verjaardag na eindeloos lang zeuren een echte telefoon voor haar had gekocht.
Een rood glimmende uitklapbare Nokia waarmee je gezien kon worden op het schoolplein.
Bleek het toestel, na twee dagen, niet bestand tegen meewassen op zestig graden.
Krokodillentranen.

Dus een tweede werd aangeschaft. Met een handig abonnementje zodat ze ons altijd bereiken kon.
De rekening van tweehondervijftig euro de eerste maand deed wat los servies en een bijzet tafeltje sneuvelen.
Ze had op het schoolplein inderdaad "de blits gemaakt".
En omdat ze een abonnementje had. En haar klasgenoten prepaid moesten bellen was het eigenlijk wel zo handig om van haar telefoon gebruik te maken.


De tafel werd gerepareerd. Het abonnement naar prepaid omgezet.
En in de loop der jaren werd steeds een scherm vervangen of een toestel vernieuwd.
Tot ze een vriendje kreeg die bij Apple werkte.

Laatste stand van zaken.
Om heimwee op te wekken sturen we een foto van een besneeuwd Kamerik, met ouders in de sneeuw.
We krijgen een foto terug vanuit "Isla Holbox".
Twee bruingebronsde dames nippend aan de witte wijn, met op de achtergrond een flikkerend wit strand en een groenblauwe zee.


De volgende bestemming is Tulum.
Volgens wikipedia "een oude Mayastad in Quintana Roo op het schiereiland Yucatán, in het uiterste oosten van Mexico."
Ze hebben er geen Apple center zie ik.
Maar wel heel mooie stranden.
Voor straf vertel ik niet wie "Wie is de mol" heeft moeten verlaten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten