Volgend weekend met het gehele bedrijf naar Ibiza.Niet een uitje dat we elke week doen.
Maar het is een speciale gelegenheid.
Het bedrijf bestaat 25 jaar.
Ibiza is bekend als tropisch Party island.
En zeg je party dan word mijn naam in één adem genoemd.
Mijn reputatie vanuit de Kamerikse Dance scene is berucht tot ver buiten de landsgrenzen.
En die is verdiend.
Uiteindelijk heb ik van Buuren (ik mag Armin zeggen) en Martijn (jullie zeggen Martin Garrix) groot gemaakt.
Toen die jongens nog met een platenkoffertje onder de arm hun beat trommelde op een koffiebekertje heb ik ze in mijn dans glitterpak al geadviseerd het elektronisch te gaan doen.
Tenslotte werd alles elektronisch.
Tandenborstels, schroefboormachines en zelfs de zwarte langspeelplaten kon je tegenwoordig op een elektronisch stickie meenemen.
Mijn verwachtingen waren dus hooggespannen toen van Buren zijn eerste liedje aan mij liet horen.
Het nummer was genaamd track.
Maar zo noemde hij al zijn liedjes.
Ik heb vervolgens op de willekeurig volgorde van tonen van zijn liedje al mijn dans moves uitgeprobeerd.
De quickstep, de chachacha de tango zelf de saterday night fever split met roterende armen, maar niets leek te passen.
Tot ik gewoon verticaal op en neer begon te springen.
Dat bleek perfect aan te sluiten.
Zo af en toe maakte ik er met de armen in de hoogte een klapbeweging bij.
En het was meteen alsof "track" ervoor gemaakt was.
Van een vriend kreeg ik een paracetamol achtig roze pilletje en toen bleek de muziek ook nog eens om aan te horen.
Ik kreeg er zelf plezier in.
Jullie snappen, de rest is geschiedenis
Wel jammer dat van Buuren toen in de clubs (wij noemde het nog gewoon soos) de glitterballen heeft afgeschaft.
Terwijl die juist zo lekker weerkaatste op mijn glitterpak.
Gaat natuurlijk niet lukken die mee te krijgen in de handbagage van het vliegtuig.
Alleen het jasje weegt al twintig kilo.
En door de plateauzolen gaat de deksel amper dicht.
Wordt het toch op een terras luisteren naar de jongens en meisjes die aan het feesten zijn.
Met een biertje of iets anders.
En moet ik het waarschijnlijk honderd keer zeggen. Al snap ik dat mijn reputatie vooruitgesneld ook daar bekend is.
Maar zonder mijn glitterpak, hoe lief ook gevraagd, dans ik niet.
En zeg je party dan word mijn naam in één adem genoemd.
Mijn reputatie vanuit de Kamerikse Dance scene is berucht tot ver buiten de landsgrenzen.
En die is verdiend.
Uiteindelijk heb ik van Buuren (ik mag Armin zeggen) en Martijn (jullie zeggen Martin Garrix) groot gemaakt.
Toen die jongens nog met een platenkoffertje onder de arm hun beat trommelde op een koffiebekertje heb ik ze in mijn dans glitterpak al geadviseerd het elektronisch te gaan doen.
Tenslotte werd alles elektronisch.
Tandenborstels, schroefboormachines en zelfs de zwarte langspeelplaten kon je tegenwoordig op een elektronisch stickie meenemen.
Mijn verwachtingen waren dus hooggespannen toen van Buren zijn eerste liedje aan mij liet horen.
Het nummer was genaamd track.
Maar zo noemde hij al zijn liedjes.
Ik heb vervolgens op de willekeurig volgorde van tonen van zijn liedje al mijn dans moves uitgeprobeerd.
De quickstep, de chachacha de tango zelf de saterday night fever split met roterende armen, maar niets leek te passen.
Tot ik gewoon verticaal op en neer begon te springen.
Dat bleek perfect aan te sluiten.
Zo af en toe maakte ik er met de armen in de hoogte een klapbeweging bij.
En het was meteen alsof "track" ervoor gemaakt was.
Van een vriend kreeg ik een paracetamol achtig roze pilletje en toen bleek de muziek ook nog eens om aan te horen.
Ik kreeg er zelf plezier in.
Jullie snappen, de rest is geschiedenis
Wel jammer dat van Buuren toen in de clubs (wij noemde het nog gewoon soos) de glitterballen heeft afgeschaft.
Terwijl die juist zo lekker weerkaatste op mijn glitterpak.
Gaat natuurlijk niet lukken die mee te krijgen in de handbagage van het vliegtuig.
Alleen het jasje weegt al twintig kilo.
En door de plateauzolen gaat de deksel amper dicht.
Wordt het toch op een terras luisteren naar de jongens en meisjes die aan het feesten zijn.
Met een biertje of iets anders.
En moet ik het waarschijnlijk honderd keer zeggen. Al snap ik dat mijn reputatie vooruitgesneld ook daar bekend is.
Maar zonder mijn glitterpak, hoe lief ook gevraagd, dans ik niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten